Er wordt tegen je gepraat…

Ik zat pas vol verbazing te kijken naar mijn 2 katten. Armani is 11 jaar en Royce is nog een jeugdig exemplaar van 2 jaar oud. Royce was enthousiast aan het spelen en Armani vatte dat minder enthousiast op. Kortom.. ruzie in  huis en overal plukken wit haar. Meestal is het wel klaar nadat er even gerollebold is maar dit keer toch niet. Staren, zacht miauwen, beetje grommen, zwiepen met hun staart dus alle tekenen dat er nog even wat onderhandeld moest worden. Er volgt dan nog 1 dikke ruzie van 10 seconden en dan is het klaar, ieder gaat naar z’n plekje en slaapt de rest van de avond alsof er niks aan de hand is. Simpele manier van communiceren toch? Ik ben het er niet mee eens, bijt van me af (figuurlijk dan hè) en dan is het klaar. Soms niet maar dan bijten we nog een keer en dan gaat iedereen weer naar zijn eigen plekje.

Wij zitten wel wat complexer in elkaar qua communicatie.  Er zit ook verschil in communicatie tussen beelddenkers en taal- begripsdenkers. Beelddenkers en taal- begripsdenkers kijken vanuit een andere hoek naar de wereld om hen heen. Dit leidt in soms tot een onbewuste Babylonische spraakverwarring.

Beelddenkers vormen hun kennis en ervaring aan de hand van beelden en symbolen, dus zonder woorden en begrippen. Nieuw informatie wordt constant vergeleken met wat ze al kennen en weten, waarna de informatie pas ergens wordt toegevoegd en opgeslagen in het brein. Hierdoor ontstaat een „chaotische” verzameling van kennis en verbanden. Taal- begripsdenkers willen graag stap voor stap nieuwe informatie toevoegen aan wat ze reeds kennen waardoor een gestructureerd kennisdatabank ontstaat in hun brein. Voor een beelddenker gebeurt alles tegelijkertijd, waardoor elke situatie of handeling met elkaar in verband staat. Hierdoor beïnvloedt elke situatie of handeling geheel of het volledige beeld, alle zintuigen worden betrokken. Voor een begripsdenker die stap voor stap of lineair wil denken, kan dit heel verwarrend en chaotisch overkomen.

Ook in werksituaties kan dit uitdagingen geven. De beelddenker heeft iets bedacht, al kant en klaar voor zich gezien en klaar om het uit te voeren terwijl de taal- begripsdenker nog met processen bezig is. Om dan tot elkaar te komen vergt dit een langzamere pas in denken van de beelddenker. De taal- begripsdenker kan je niet bijbenen en zal dan geneigd zijn om je ideeën af te wijzen. Die afwijzing kan dan ook persoonlijk opgevat worden, maar is dat wel echt zo? Heeft het misschien gewoon wat tijd nodig? Staat er misschien een tijd voor? Dit zijn een aantal dingen waar je rekening mee kunt houden. En weet je, als beelddenker ben jij briljant als brainstormer. Je onthoud je ideeën en weet feilloos hoe je het weer op kunt roepen als de tijd rijp is. Heerlijk toch?

Wist je dat ik een online training heb die aansluit bij dit onderwerp? In je eigen tijd, je eigen omgeving aan de slag met dit soort zaken… interesse? Klik dan HIER